Ik schreef een paar dagen geleden over een mooie dag in de avondzon, met tjirpende
Lees meer
Ik heb geruzied en gesmeekt en gevochten en gehuild. Ik heb het diepste van mijn
Lees meer
Ik heb het in mijn hoofd gehaald om mee te doen aan een minidocumentaire. Om een dansles uit te proberen. Mijn toneelvoorstellingen komen er aan. Het resultaat is een overdosis cortisol, die me al enkele dagen of avonden vastgevroren houdt op de bank, kijkend naar Friends en ex on the beach. Er is een bepaald level aan angst in mijn leven die ik na moet streven om in het midden te blijven tussen gillend gek en volslagen depressief. Het is een delicate balans. Net iets te ver doorgeslagen nu, maar hee. Dit duurt ook maar weer een maand, of twee.
Lees meer
Ik ben vorige week voor het eerst tante geworden. Op de foto hou ik mijn neefje in mijn armen. Je ziet hem niet, want het is natuurlijk helemaal aan hem zelf of hij later, als hij daar wat beter beslissingen over kan maken, een online profiel wilt hebben met genante babyfoto’s zoals die keer dat je net ter wereld was gekomen en in de armen van je tante ligt. Hij heeft de mooiste tenen, wimpers, lippen van allemaal. Dat zegt iedereen natuurlijk van zijn nieuwste familielid, maar geloof me, het wordt een hartenbreker. Later, op zijn ongenante eigen online profiel.
Lees meer
Niemand past in een hokje, tenzij we een hokje maken voor elk individeel mens. Als ik kijk naar de transgenders en hun waaier aan seksualiteit, of de mensen met een depressie die ook altijd angst en soms een borderlinetrek hebben, of de feministen die de veelal vrouwenonderdrukkende boerka verdedigen als vrije keuze, is het moeilijk om hokjes voor hun levensvisie te maken. Toch lijken ze hetzelfde te willen. Al die mensen willen gezien worden als uniek, maar tegelijk onderdeel zijn van hechte sociale systemen. Ze willen vrij zijn in wie ze zijn en desondanks erbij horen. Juist daarom liefgehad worden.
Lees meer
‘Ik heb last van podiumangst!’ app ik, als ik met mijn pailettenjurkje en zilveren shirt, en duizend roze speldjes, hoedjes en veren veel te naakt in de trein zit.Nog even en dan sta ik op een boot een choreografie te dansen terwijl duizenden mensen naar me staren. Ik weet dat ik dat heerlijk vind. Maar ik kan er met mijn roze vingernagels en glitters tot in mijn bilnaad nog niet bij. Totdat de grachten voor me opdoemen. De mooiste dag van het jaar, denk ik, als ik de zenuwen voorbij ben. Uren later kom ik thuis, beglitterd en dolblij.
Lees meer
Ik loop graag naakt. Mijn beste vakanties waren op een naturistenstrand, waarvan ik getaand en helblond terugkeerde, met een bloem in mijn haar. Er zit een hippie in mij die kleren amper verdraagt. Zonder stof voel ik me sterk, dicht bij moeder aarde. Naakt rondlopen is echter op de meeste plekken verboden. Je moet je al schamen als je een beetje tiet ziet. Buitenshuis ben ik dus redelijk bedekt, dat zijn de regels. Maar soms vraag ik me af waarom niemand zich aanbiedt als billenbuddy. Het is tenslotte 2019, het jaar waarin individuele voorkeuren belangrijker zijn dan een solidaire maatschappij.
Lees meer
