De afgelopen weken wilde ik vaak aan een blog over corona beginnen. Het lukte me
Lees meer
Ik heb geruzied en gesmeekt en gevochten en gehuild. Ik heb het diepste van mijn
Lees meer
De afgelopen weken wilde ik vaak aan een blog over corona beginnen. Het lukte me niet omdat ik het te druk had. Te druk met dagelijkse dingen waar ik normaal te geprikkeld voor ben om aan toe te komen, zoals slapen, eten, vuilnis weggooien, knuffelen met mijn vriendin, uit het raam staren, een rondje om het meer lopen, op het balkon hangen. Meer dan eens zette ik mijn vingers op het toetsenbord en lonkte de zon me om naar buiten te gaan, me in het trage ritme te verliezen, de dagen zonder prikkels, de uren met maar zo weinig angst.
Lees meer
Haast ongemerkt sluipt een zachte lente in een zonnige zomer. Misschien is dit seizoen elk jaar overvloedig, zie ik het nu pas voor het eerst echt. Of is de aarde onherroepelijk aan zijn opwarming begonnen. Hoe dan ook is dit jaar alles anders. Dit jaar kan ik geen twee weken naar een Zuid-Europees land vluchten om daar snel zoveel mogelijk onthaasting op te doen. Dit jaar hoeft dat ook niet. Alle rust en warmte waar ik achteraan ren heb ik al hier in mijn eigen huis. Het zal niet altijd zo blijven. Maar deze vreemde tijd, ze misstaat me niet.
Lees meer
Vandaag vieren we 75 jaar bevrijding. Bevrijding van fysieke bezetting door troepen die ons controleren. Bevrijding van emotionele bezetting over hoe we moeten denken. Het is maar een mensenleven geleden dat we deze vrijheid herkregen. Een stuk korter als het gaat om de bevrijding van Europa, de vrijheid om elkaar te zien, ongehinderd door een ijzeren gordijn. Vrijheid bestaat dan nog maar een kinderleven. Ze wordt nog jonger als je vraagtekens zet bij deze maanden. Kun je bevrijdingsdag vieren als je binnen hoort te blijven? Wat is vrijheid? Hoe vrij zijn we echt? En vooral: hoe belangrijk vinden we dat?
Lees meer
Elke dag loop ik langs het meer. De afgelopen dagen is daar een overschot aan bloesems, zwanen en zonnige vergezichten. Er is ook een onderschot aan mensen die bloemen plukken, zwanen lastigvallen en het uitzicht vertroebelen. Er is maar één mens die er altijd is. Een man van midden dertig, met een ontbloot bovenlijf, een koeltas en… een laptop. Duizenden jaren na de jagers-verzamelaars herenigt hij werken met lanterfanten. De natuur heeft geen bedoeling, een virus geen bestemming, maar het kan onze richting veranderen. Is dit ‘nieuwe normaal’ naast een crisis misschien ook het begin van een minder gejaagde tijd?
Lees meer
Als ik een nieuwe vriendin kreeg, het serieus begon te worden, ik het echt ergens naar toe zag gaan, stuurde ik altijd een worddocument. Het heette ‘schaamte’ en er stonden dingen in die ik ergens in mijn twintigerjaren eens op papier had gezet. De dingen die ik in mijn jeugd had gedaan waar ik me voor schaamde. De reden dat ik schuldig was. Mijn vriendinnen reageerden er verschillend op, maar nooit echt afwijzend. Ze kregen ook maar twee minuten om erover te praten. Wat er stond in het document, ik dacht er liever maar niet aan. Ik herlas het nooit.
Lees meer
