Ik schreef een paar dagen geleden over een mooie dag in de avondzon, met tjirpende
Lees meer
Ik heb geruzied en gesmeekt en gevochten en gehuild. Ik heb het diepste van mijn
Lees meer
Ik ben vandaag jarig. Traditioneel vier ik dat met een fles champagne op een Grieks eiland in nazomer. Nou ja, ik heb dat in ieder geval een paar keer gedaan en het beviel me meer dan uitstekend. Dit jaar was vluchten geen optie. Volgende week sta ik in een theaterproductie, dus mijn verjaardag bestond uit een hele dag repeteren. Ik heb niet zoveel tegen september als kerst, maar dit hebben deze dagen gemeen: het voelt beter als ze voorbij zijn, het weer een ordinaire dag is en je ouderwets chagrijnig of vrolijk kan zijn, terwijl het niemand wat kan schelen.
Lees meer
De verandering van seizoenen is abrupt. Niet alleen schemert het als ik wakker wordt en miezert het in plaats van stortregen of verzengende zon, vanochtend sloeg de radiator aan. De kat herkende het, het geluid of de geur van verbrand stof misschien, hoe dan ook, ze kroop als vanouds op de radiator nog voordat de warmte verscheen. Ik deed met moeite mijn ogen open, bedacht me dat ik elk voorjaar denk dat ik me niet zoveel beter voel met meer licht. Dat het verschil misschien in mijn hoofd zit. Totdat september begint en daarmee het verlangen naar volgend jaar april.
Lees meer
misschien komt die dag een keer; ik in tranen, jij onbewogenknipperend naar het tegenlichtde verbijstering of slechts het ongeduldkunnen we het achterlaten? je knikt en gaat. de stilte die je torstevalt in stukken rond de eindmarkeringen dan geen woorden meer voor ons.
Lees meer
Ik ben een lesbische vrouw met psychische aandoeningen. Daarmee bedoel ik niet het lesbisch zijn, die ziekte is zo’n 25 jaar geleden geschrapt uit het grote boek der psychische mankementen. Of het vrouwzijn, dat schijnt sinds een eeuw officieel geen zwakte meer te zijn. Maar je kan me hoe dan ook classificeren als een onderdeel van meerdere minderheden. Ik slaap er niet slecht van. Ik behoor namelijk niet tot de groeiende groep mensen die zich slachtoffer van de meerderheid voelen. Een groep die een meerderheid aan het worden is. Ik vraag me af of ze zelf de ironie daarvan inzien.
Lees meer
Ik heb heel lang dagelijks geblogd, zelfs al waren mijn handen aan mijn fietsstuur gevroren of kletste ik op een huisfeest tot half 6 ‘s nachts met kennissen van weer een leven daarvoor. Ik denk dat die tijden voorbij zijn. Op een dag als vandaag kan ik me niet indenken dat het ooit nog gaat vriezen – hoewel, wordt het vroeger donker? Nachten tot half 6 haal ik niet meer, dat huis staat in een andere stad en van de mensen van twee levens geleden zie ik niemand nog. Het regelmatig bloggen is ook wel op. Maar ik ben er nog!
Lees meer
