Ik leef een 20-60-20 leven. Twintig procent van al mijn uren zijn geweldig, ik krijg
Lees meer
Ik heb geruzied en gesmeekt en gevochten en gehuild. Ik heb het diepste van mijn
Lees meer
Ik heb het depressiegala altijd een charmant initiatief gevonden. Een poging om een grote ziekte bij veel mensen bekend te maken, op een andere manier dan met de zoveelste campagne of een ongebruikte app. Ik moet zeggen dat ik het een nog charmanter initiatief vind nu ik weet dat het al drie jaar zonder subsidie draait en dat een gedeelte van het subsidiegeld dat eerste jaar is teruggestort. Terwijl een van de doelen, de ziekte bekend maken, wel degelijk is bereikt. Dat zie je niet veel, in deze tijd waarin miljoenen stilletjes worden weggestort in krakkemikkige plakbandoplossingen voor gigantische problemen.
Lees meer
Het is weer de IkPas-maand, alcoholvrije tijd. Elk jaar doe ik minstens één keer mee aan de ‘officiële’-IkPas-periodes. Om te zien of ik de drank de baas ben, en de drank niet de baas over mij. Ironisch genoeg ben ik in deze droge maand doorweekt als ik op het station aankom. Een vroeg voorjaarsbuitje, noem ik het, want zodra het nieuwe jaar begint vind ik de winter wel voorbij. Zelfs als er ijsbloemen staan op het enige raam met enkel glas. Die zijn niet meer van deze tijd, zoals telefoons met draden, cd’s en elke dag een paar glazen wijn.
Lees meer
Ik denk dat ik nog geen vijftien was. We stonden in Frankrijk op een strand in een donkere nacht. Er zou vuurwerk zijn deze 14e juli, zei pap. Ineens stond de hemel in brand. Niet de rotjes naar je geslingerd, of de pijl van de stoep in een bijna volle en nog bibberende tram. Maar echte artiesten die de hemel een uur lang in bloemen hulden, licht en ademloos mooi. Onverwachts leerde ik van vuurwerk houden. En ik verlies nooit de hoop dat oudjaar in Nederland het evenaart. Precies een uur perfect georchestreerde stille verwondering. En dan is het klaar.
Lees meer
Ik leef een 20-60-20 leven. Twintig procent van al mijn uren zijn geweldig, ik krijg meer energie van wat ik doe dan ik erin stop, er is meer zon dan ik had verwacht en mijn vage kennissen of verre collega’s blijken vrienden voor het leven. Zestig procent van mijn leven is in balans. Ik verlies niet meer energie dan ik bij kan slapen. Ik ben gemiddeld bang en niet hysterisch. Mijn werk is te moeilijk, of er is te weinig van, maar het trekken eraan of het vervelen is net te doen. En ik voel genoeg connectie met de mensen
Lees meer
Voor het eerst in jaren heb ik de kerstweek vrij. Het leek me een goed idee om, na een paar weken van kerstliedjes zingen voor vrijwilligers, dansen, toneelspelen en werken, echt bij te komen. Dus boekte ik heel vrolijk eind september, toen het weer nog mooi was en de lucht nog licht, een weekje naar een grote stad. Dat weekje heb ik weer afgezegd. Het wordt een weekje niet te ver weg, wat veel beter past bij de hoognodige winterslaap. Met kerst dobber ik in de sauna en met oudjaar zit ik in mijn pyjama op de bank. Fijne dagen!
Lees meer
