blijf nog even, er is geen licht,
zolang ik mijn ogen gesloten hou,
de maan zingt met stille tonen,
over een dag die ik niet breken zou,
ik voel je hand, zo mild dwingend,
je strenge benen verdrijven de mijne,
toe wacht nog wat, streel me zacht,
tot de vogels weer zullen verdwijnen,
en adem me toe, dat deze morgen,
voor jou, mijn lief, geen treinen rijden
Lees ook:
Lief,ik ben vaak al gebonden, aan een te hoge lat, geen emotie maar cijfers, geïndexeerd en geschat, ik ben eerder…
Urenbreedkom met mij fluistert zachtjes het behang begerig zoekt de bank je hand en het gesloten raam kwijnt in stilte…
Morgen ben ik vrij,zullen we dan, naar madurodam of de geitjesboerderij? dan kijken we traag de zon omlaag de koeien van de wei,…
